Die adlige polnische Familie Abramik, Wappen Korwin (Corvus, Corvinus, Corvin, Bujno), Ślepowron verändert, (Corvus, Corvinus, Corvin, Bujno).
Die adlige polnische Familie Abramik, Wappen Korwin (Corvus, Corvinus, Corvin, Bujno), Ślepowron verändert, (Corvus, Corvinus, C
Die adlige polnische Familie Abramik, Wappen Korwin (Corvus, Corvinus, Corvin, Bujno), Ślepowron verändert, (Corvus, Corvinus, Corvin, Bujno). Abramik, Wappen Korwin (Corvus, Corvinus, Corvin, Bujno). Wappenbeschreibung. Korwin (Corvus, Corvinus, Corvin, Bujno). In rotem Felde ein auf einem waagerecht liegenden, schwarzen Baumstamm, der oben und unten je zwei abge¬hauene Äste hat, sitzender, nach links gewendeter Rabe mit einem goldenen Ringe, dessen Diamant nach unten steht, im Schnabel; Helm¬schmuck: drei Straußenfedern. Man findet aber auch die Güter Abweichungen, dass der Baumstamm senkrecht steht, dass der Rabe rechts gewendet ist, dass er auch, statt der Straußenfedern den Helmschmuck bildet, oder auch wohl keinen Ring hat. Über den Ursprung, der nach Italien verlegt wird, sagt die Güter Legende: Als der römische Feldherr Marcus Valerius Messalius, um 26 vor Christus, von einem Gallier zum Zwei¬kampfe herausgefordert war, setzte sich während des Kampfes ein plötzlich heranfliegender Rabe auf des Messalius Helm und beunruhigte den Gallier durch Flügelschlag und mit dem Schnabel so, dass Messalius ihn töten konnte. Nach die diesem Ereignis erhielt Messalius den Bei¬namen Corvinus, der für seine Nachkommen Familienname wurde. Ein Zweig der Corvinus wurde in der Walachei heimisch. W polu czerwonym na pniu naturalnym, ociętym, ułożonym w pas, o dwóch sękach u góry i dwóch u dołu stoi kruk czarny w lewo z pierścieniem złotym, diamentem ku dołowi w dziobie. W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. Księga herbowa rodów polskich. Cz. 2, st.150/151 w formacie djvu, zd. 076, w e-bibliotece UW – Juliusz hr. Ostrowski: Korwin I cz. Ślepowron odm. – W polu czerwonem – na pniu naturalnym, ociętym, w poprzek leżącym o dwóch sękach od góry i dwóch od połu – kruk czarny w lewo z pierścieniem złotym w dziobie. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. Jeden ze starszych herbów polskich, lecz ani Długosz ani zapiski sądowe z XV wieku nie znają go. Herb ten, jak pisze prof. Małecki dopiero w pierwszych dziesiątkach XVI wieku wydzielił się ze Ślepowrona i dopiero od Paprockiego począwszy heraldyka traktuje te dwa herby jąko osobne. Dowodem tego, że rodziny później pieczętujące się Korwinem, np. Kochanowscy, zaliczały sią w XV stuleciu jeszcze do Ślepowronów. Nazwa Ślepowron odnosiła sie do godła, zawołanie zaś, jak się z zapisek sądowych okazuje, było: Bojno czy Bujno. Herb Korwin, jako późniejszy, nie miał zawołania. Dług.;Papr.;Okol.;Kojał.;Nies.;Ulan.;Mał." Korwin II – Odwracanie figur częstym jest objawem w heraldyce naszej, nie trzymającej się ściśle ogólnych zasad Zachodzie przestrzeganych; znajdujemy też Korwina odwróconego w lewo, ale i w prawo. Niesiecki sam o tem wspomina. Nies.; Sieb. IV 14 12." Korwin III – W polu czerwonem – na ociętym pniu o dwu sękach z każdej strony, w poprzek leżącym – kruk czarny z pierścieniem złotym w dziobie. Nad hełmen w koronie taki sam kruk z pierścieniem. Wspólność klejnotu nad hełmem uwidocznia pokrewieństwo tej odmiany z herbem Ślepowron. Papr.; Nies.; Sieb. IV14. 12." 1224 – herb z okresu panowania Konrada I mazowieckiego (Korwin albo Ślepowron), w Niesiecki, Kasper (1682-1744) Korona polska... T. 2, s. 619 – 620 [1] 1490 – odmiana herbu Korwin Rozpowszechniony w ziemiach krakowskiej, sandomierskiej. Legenda herbowa: Do Polski zaś przyniesiony dobrze przed rokiem 1224: bo iuź w tym roku Wawrzęta Korwin herb swoy na Slepowrona zamienił, co znać z listu Konrada Xiażęcia Mazowieckiego w tym czasie danym. Ze zaś wielkie iest podobieństwo tego herbu do herbu Slepowron, dla tego niektorzy Korwin Slepowronem zowia, y Slepowron Korwinem. “Do Polski przyniesiony dobrze przed rokiem 1224. bo już w tym roku Wawrzęta Korwin herb swój na Ślepowrona zamienił, co znać z listu Konrada książęcia Mazowieckiego w tym czasie danym. Że zaś wielkie jest podobieństwo tego herbu do herbu Ślepowron, dla tego niektórzy Korwin Ślepowronem zowią, i Ślepowron Korwinem.” w Niesiecki, Kasper (1682-1744) Korona polska... T. 2, s. 619 – 620 [2] Wizerunek herbu Korwin znajduje się na płycie nagrobnej Łukasza Noskowskiego (Łukasz z Noskowa) (zm. 1532) w kościele Mariackim w Krakowie. Wizerunek Kruka pojawił się na pieczęci miejskiej miasta 17 marca 1490 – kruk siedzący na srebrnej gałęzi to godło rodu Korwinów, którzy panowali w Głogowie. W XV wieku herb podarowali miastu. Korwin II i Korwin III to warianty graficzne podstawowego Korwina, nie ma dla nich osobnych list herbownych. Dodatkowe nazwisko według Ornatowski.com – Herbarz rodowy (A. Znamierowski): Filleborne. Dodatkowe nazwisko według Ornatowski.com – Rodziny: Lipowicz: Lipowicz. Dodatkowe nazwisko według Genealogia Dynastyczna – Dynastic Genealogy (R.Jurzak): Prędkowski, Szymanowski. Dodatkowe nazwisko według "Nieznana szlachta polska i jej herby": Wersja krótka pracy Wiktor Wittyg jest dostępny: Heraldic clan Korwin: Raab, Serdyński. Dodatkowe nazwisko według Słownik genealogiczny – leksykon – Korwin: Terajewicz, Terajowicz. Stracił nazwisko(?) Noskowski z Noskowa – Heraldic clan Korwin Tę stronę ostatnio zmodyfikowano o 00:56, 13 sty 2015. Tekst udostępniany na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z możliwością obowiązywania dodatkowych ograniczeń. Zobacz szczegółowe informacje o warunkach korzystania. Copyright 2013 by Werner Zurek. Copyright für die Bildquellen: (GNU Wikipedia) Bildquelle: Ta grafika wektorowa została stworzona za pomocą programu Inkscape przez Bastianowa (Bastiana) na podstawie. Wappen Korwin.jpg – author – Tadeusz Gajl. Autor Tadeusz Gajl – projekt graficzny – Wappen Korwin.jpg. Bastianow (Bastian) – vector version.