Die adlige polnische Familie Safarewicz, Wappen Łuk.
Die adlige polnische Familie Safarewicz, Wappen Łuk.
Die adlige polnische Familie Safarewicz, Wappen Łuk. Safarewicz, Wappen Łuk, 1631 KieŁdowlec, Land in Łukiszki, Bezirk Wilno. Wappenbeschreibung. Łuk. In rotem Felde ein schwarzer Bogen (Luk), dessen unten befindliche Saite mit aufgelegtem, goldnen Pfeil, dessen Spitze nach oben gerichtet ist, zum Abschnellen gespannt ist; Helm¬schmuck: drei Straußenfedern. Es soll im Kriege Litauens gegen den Orden einem Litauer verliehen sein, der seinen Gegner, der den Bogen auf ihn gerichtet hatte, niedermachte. Dieses Wappen führen die: Brzumienski, Derewinski, Eydziatowicz, Hulkiewicz, Kaminski, Kierszanski, Kosanowski, Kosarzewski, Koszycki, Kozarzewski, Krukowic, Lukaszewicz, Narkiewicz, Paszyc, Piskarzewski, Podwinski, Przedrzymirski, Rodziewicz, Tatarowicz. Copyright 2013 by Werner Zurek. Bildquellen: (GNU Wikipedia). Wappen Łuk (Łuk napięty) - polski herb szlachecki. W polu czerwonym łuk napięty srebrny, z takąż strzałą. Klejnot: Trzy pióra strusie. Labry czerwone, podbite srebrem. Odmiany: W polu czerwonym nad łukiem napiętym ze strzałą, srebrnym, takaż podkowa z zaćwieczonym krzyżem kawalerskim. (herb Kosarzewski) W polu czerwonym łuk napięty ze strzałą na opak, srebrny. Kamiński. Inny klejnot: Wieniec laurowy zielony. Koszycki. Wzmianka o herbie pojawia się po raz pierwszy w przywileju nobilitacyjnym nadanym przez króla Stefana Batorego "za usługi jego w dziele rycerskim" rotmistrzowi kozackiemu Kornelowi Onisymowiczowi Perewalskiemu (Przewalskiemu) 10 listopada 1581 w obozie pod Pskowem[1][2]. Według Wdowiszewskiego oryginalny przywilej miał opiewać na nazwisko Korniło Anisimowicz Perewalski[3]. Lista sporządzona została na postawie wiarygodnych źródeł, zwłaszcza klasycznych i współczesnych herbarzy. Należy jednak zwrócić uwagę na częste zjawisko przypisywania rodom szlacheckim niewłaściwych herbów, szczególnie nasilone w czasie legitymacji szlachectwa przed zaborczymi heroldiami, co zostało następnie utrwalone w wydawanych kolejno herbarzach. Identyczność nazwiska nie musi oznaczać przynależności do danego rodu herbowego. Przynależność taką mogą bezspornie ustalić wyłącznie badania genealogiczne. Pełna lista herbownych nie jest dziś możliwa do odtworzenia, także ze względu na zniszczenie i zaginięcie wielu akt i dokumentów w czasie II wojny światowej (m.in. w czasie powstania warszawskiego w 1944 spłonęło ponad 90% zasobu Archiwum Głównego w Warszawie, gdzie przechowywana była większość dokumentów staropolskich). Lista nazwisk znajdująca się w artykule (w infoboksie po prawej stronie) pochodzi z Herbarza polskiego Tadeusza Gajla[4]. Jest to dotychczas najpełniejsza lista herbownych, uzupełniana ciągle przez autora przy kolejnych wydaniach Herbarza. Występowanie na liście nazwiska nie musi oznaczać, że konkretna rodzina pieczętowała się herbem Łuk. Herbu używało wiele rodzin pochodzenia tatarskiego. Stanisław Dziadulewicz wspomina tego herbu tatarskie książęce rodziny Bajraszewskich, Chorumowiczów, Łosiów, Szczuckich i Szehidewiczów. Inne wymienione przez niego rodziny to: Assanowicze, Jankiewicze, Murawscy, Murzicze, Rodkiewicze, Saffarewicze, Sulejmanowicze, Szabłowscy, Bohdziewicze, Halkiewicze, Hulkiewicze, Paszycowie, Rodziewicze, Tatarowicze, Turowie, Zarzyccy[5]. Znani przedstawiciele Potomkiem nobilitowanego przez króla Stefana Batorego Kozaka miał być Nikołaj Przewalski - rosyjski geograf, generał, badacz środkowej i wschodniej Azji. Maria Rodziewiczówna Emil Krukowicz-Przedrzymirski – generał dywizji Tę stronę ostatnio zmodyfikowano o 12:27, 29 sty 2015. Tekst udostępniany na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z możliwością obowiązywania dodatkowych ograniczeń. Zobacz szczegółowe informacje o warunkach korzystania. Copyright 2013 by Werner Zurek. Bildquellen: (GNU Wikipedia).