Die adlige polnische Familie Taczala.
Die adlige polnische Familie Taczala.
Die adlige polnische Familie Taczala. Wappenbeschreibung. Taczala. In goldenem Felde ein grauer, nach links gewendeter, auf dem rechten Fuße stehender, in dem linken, erhobenen Fuße einen Stein haltender Kranich, dessen Kopf bis zur Hälfte des Halses in ein schwarzes Schildhaupt reicht, in diesem rechts und links von einem silbernen Stern begleitet ist; Helmschmuck: fehlt. Über den Ursprung dieses Wappens, das wohl ein Sinnbild der Wach¬samkeit ist, ist nichts bekannt. Es kam aus Böhmen mit Henryk Gierko um 1500 nach Polen. Dasselbe führen die: Bartkowski, Benoe, Berent, Budzowski, Fischer, Frantzius, Gerkowski, Gerszewski, Gierko, Hejdukiewicz, Krahn, Roznowski, Skronski. Verändert führen das Wappen jedoch die Frantzius: nicht zwei, sondern drei Sterne zu 1 und 2 gestellt, als Helmschmuck den Kranich, die Krahn: die Sterne fehlen, der Schild ist blau rot geteilt, die Budzowski und Skronski: der Hals des Kranichs ist von einem silbernen Pfeile von unten nach oben durchbohrt; Helmschmuck: ein gleicher Kranich zwischen zwei blau gold gewechselten Jagdhörnern (Elefantenrüssel. Taczała (Żuraw) – polski herb szlachecki, noszący zawołanie Taczała, używało go kilkadziesiąt rodzin. Na tarczy ściętej, w polu górnym czarnym i dolnym złotym – żuraw szary z lewą nogą podniesioną. Po obu stronach głowy ptaka – po jednej gwieździe srebrnej. Klejnot: żuraw jak w godle. Labry: czarne, podbite złotem. W wersji zanotowanej w herbarzu Siebmachera, którą przytacza Tadeusz Gajl, klejnotem są dwie trąby dzielone w pas, czarno-złote. W wersji średniowiecznej żuraw trzymał motowidło w dziobie, barwy były nieznane. Nieznany, aż do XVIII wieku włącznie, był klejnot herbu. Stanisław Chrząński, w Tablicach odmian podaje zamiast górnego czarnego pasa dwa narożniki z gwiazdami, podaje też wersję z całym polem złotym i bez gwiazd (Taczała b). Klejnot określono dopiero w Uzupełnieniach do księgi herbowej rodów polskich i w herbarzu Siebmachera. Herb znany w średniowieczu, najstarszy zapis pochodzi z 1382 roku. Herb ten miał według Okolskiego otrzymać kawaler, który, niczym żuraw, pełnił czujną wartę przy świetle gwiazd Tadeusz Gajl przytacza 32 nazwiska herbownych]: Bartkowski, Benoe, Berent, Bonoe, Bubzowski, Budzowski, Daniszewski, Fischer, Gerkow, Gerkowski, Gerszewski, Gierałtowski, Gierko, Gierkowicz, Gierkowski, Gierwatowski, Hejdukiewicz, Hejdukowicz, Horwat, Horwatt, Jasud, Jedowiański, Kiełpsz, Krahn, Rezanowicz, Rożnowski, Skroński, Storch, Tabiński, Talat, Talatko, Todowiański. Copyright 2013 by Werner Zurek. Bildquellen: (GNU Wikipedia). Tę stronę ostatnio zmodyfikowano o 17:28, 28 sty 2015. Tekst udostępniany na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z możliwością obowiązywania dodatkowych ograniczeń. Zobacz szczegółowe informacje o warunkach korzystania.